- rodo
- rōdo, si, sum, 3, v. a. [cf. rado], to gnaw (class.).I.Lit.: rutabulum, Novat. ap. Fest. p. 262 Müll. (Com. Rel. p. 226 Rib.):B.
clipeos, etc. (mures),
Cic. Div. 2, 27, 59: praetextam, Poët. ap. Quint. 8, 3, 19:dente pollicem,
Hor. Epod. 5, 48:vivos ungues,
id. S. 1, 10, 71:vitem (caper),
Ov. F. 1, 357:saxa capellae,
id. M. 13, 691:reliquias (mures),
Phaedr. 1, 22, 6:rosus tineis,
Stat. S. 4, 9, 10. —Transf., to eat away, waste away, corrode, consume:II.ripas (flumina),
Lucr. 5, 256:ferrum (robigo),
Ov. P. 1, 1, 71:tophum (calx),
Plin. 36, 22, 48, § 166. —Trop., to backbite, slander, disparage, etc. (syn. vellico):in conviviis rodunt,
Cic. Balb. 26, 57:absentem amicum,
Hor. S. 1, 4, 81:libertino patre natum,
id. ib. 1, 6, 46:cuncta robiginosis dentibus,
Mart. 5, 28, 7; cf.:dentem dente,
i. e. to speak ill of each other, id. 13, 2, 6: murmura secum et rabiosa silentia rodunt, i. e. to mutter to one ' s self, Pers. 3, 81.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.